Verse trommelstokjes

Verse trommelstokjes

Zaterdagochtend 29 september was het alweer. Geen dienst dus lekker luieren. Typen dus.. En nu zit ik dus alweer.. Kost stiekem best veel tijd! Maaaar, alle leuke reacties maken het de moeite waard :-)

Acht van ons hadden de dienst waarbij je in tweetallen meeloopt met een arts over de afdeling. Het was lekker op z’n Afrikaans gegaan, een arts was al klaar met z’n ronde toen de studenten aankwamen. Die moesten zich maar bij anderen opdelen. De rondes waren allemaal al op tijd klaar, 10 uur waren de eersten alweer terug! Er waren er zelfs nog een paar op de OK beland, Bart mocht weer steriel. De arts had hem zelfs de scalpel gegeven om de incisie te zetten! Verstandige jongen die Bart, hij deed het niet. Toen iedereen terug was gingen we nog eens naar de dam. Dit keer kozen we de verstandige korte route. Toen ik niet mee was hadden ze een giga omweg gedaan, hierdoor staat bij Justin nog steeds het hemd wat hij toen aan had op z’n huid. Ik liep wat achterop om wat omgeving foto’s te maken, kwamen er uit een huis kleine kinderen aangelopen! Super grappig, die kinderen hebben een camera zo in de smiezen! Ik zal een foto die door een van hun is gemaakt uploaden! Daarna de groep achterna gerend, ze waren al zo overtuigd van mijn richtingsgevoel dat ze gewoon al waren doorgelopen.. Maar gelukkig had mijn richtingsgevoel me niet in de steek gelaten, ik bereikte het meer! Ook hier maar weer wat foto’s gemaakt, wat moet je anders.. Hierna maar weer terug om lekker te eten, tegen etenstijd rammel je hier wel echt! Op dat soort momenten mis ik die lekkere tussendoortjes die overal in potjes en laatjes te vinden zijn in NL!

Na het middageten ging ik samen met Nicole en Bart naar de markt. Dit keer was het rustig, het was natuurlijk zaterdag. Nicole liep al bijna de hele week in dezelfde rok, als ze niet in broek kon. Vandaar dat we op zoek gingen naar een Chitenge. Volgens Bart schrijf je het zo, niet boos worden als het anders is op mij. Het is eigenlijk gewoon een bloementjes gordijn die als rok wordt gevouwen. Lekker kleurrijk en, naar het schijnt, warm. Ik wilde nog een Zambiaans voetbalshirt. Ze zijn tenslotte Afrikaans kampioen! Het lastige is alleen, wat is het officiële ontwerp van dat shirt?? Ik weet 100% zeker dat het allemaal neppe shirts zijn hier op de markt. Nadat ik een keus had gemaakt tussen het soort ontwerp, hoeveelheid vuiligheid op het shirt en de afwerking ervan alleen nog even het shirt passen nog. Aangezien de gemiddelde Zambiaan een kop kleiner is dan ik was het nog afwachten of ik in het shirt zou passen, en nog fatsoenlijk kon bewegen. En verhip, hij zat wel prima! Dus nog even 25.000 Kwacha betalen aan de aardige mevrouw en ik was trots eigenaar van mijn eigen Zambiaans voetbalshirt!

met alle enthousiasme over mijn nieuwe aankoop stond het volgende alweer op de planning. De Craft shop. Het is een mooi klein winkeltje waar plaatselijk gemaakte spullen worden verkocht. Tot onze eigen verbazing waren Merel, de dochter van het Nederlandse echtpaar, samen met Beauty, haar pleegzus, de verkoopsters. Er werden allerlei verschillende dingen verkocht zoals manden, maskers, armbanden, krukjes en bieropeners. Ik kan de mannen van Chateau B’vo alvast vertellen dat wij in Afrikaanse stijl al het pils gaan openen!! Merel en Beauty hebben werkelijk waar een tonnen omzet gedraaid in dat half uurtje dat wij er waren!

Nadat iedereen alles had gezien in de Craft shop gingen we in het restaurant ernaast eten. Supper Vision restaurant heet het. We mochten om te beginnen lekker iets te drinken uitkiezen. Ik ben nog nooit zó blij geweest met een lekkere coca cola!! We zijn de hele week al alleen maar water aan het drinken met tijdens het eten wat siroop. Oja, en koffie. Veel water drinken is het trouwens, liters op een dag! Maar dit keer dus een lekkere cola! Het borrelde meteen alle kanten op in m’n maag, niet meer gewend! Er zou een plaatselijke band komen spelen, nouja plaatselijk, het schijnt dat ze 2 uur hebben moeten fietsen! Jaja, ze kwamen met de fiets! En dat met alle instrumenten mee! Het drumstel ging gewoon achter op de bagagedrager! Er miste alleen nog een vrij essentieel onderdeel; Trommelstokken!! Maar T.I.A.! Dat kun je toch heel simpel oplossen! Gewoon naar buiten lopen, een goede boom uitzoeken en knak, knak. Hebbes, verse trommelstokken! Hij heeft er zelfs heel de avond op weten te spelen! Het was leuke muziek, alleen we hadden op een gegeven moment wel het idee dat de repeat knop te vaak werd ingedrukt! We hadden een lekker lopend buffet, voor hier lekker luxe dus! En weer een cola, hemels! Op het einde van de avond kwam de rekening, jawel: 696000 kwacha om af te rekenen! Maaar, Dr. Nouwen is vrijdag aangekomen hier, hij stond erop dat hij de rekening zou betalen! Ideaal! Toen de tocht naar huis, lopend. Gelukkig was er een volle maan, straatlantaarns kennen zie hier niet ;)

Op zondag 30 september konden we lekker uitslapen! Nouja uitslapen, het eten was een uur later. Maar wat lekker om pas om 8 uur aan het ontbijt te hoeven zitten! En wát een begin van de dag: Pannenkoeken!! Daar zou ik een kerkdienst wel op kunnen teren dacht ik! Na het ontbijt nog even wachten op Chris, een Amerikaan die ons mee zou nemen naar de kerk. De kerk was maar 10 minuten lopen in een lekker zonnetje. Maar wat een mensen! Het leek wel alsof er een invasie richting de kerk ging! Gelukkig was er voor ons ook nog plek in de kerk.

De kerk is toch echt wel anders dan bij ons in NL. Allereerst zijn er hier 2 veel gesproken talen, Engels en Tsonga. De dominee/voorganger zei eerst zijn tekst in het Engels, erna werd het door iemand anders in Tsonga nog eens gezegd. En dat met elke zin! De kerkdienst gaat hierdoor dus al 2x zo lang duren! Maar wat ging het er vrolijk aan toe! Stuk moderner en leuker! Soms kwam er een groep mensen naar voren die een lied ging zingen. Stuk voor stuk waren die groepen beter dan het koor in de kerk van Etten-Leur! En toen kwam het moment.. De dominee sprak de woorden uit: I can see new people, let’s come in front to introduce yourself.. Toen deze woorden op ons doordrongen begaven we ons naar het midden van de kerk. De kerk bestaat uit een soort T vorm waarbij in het midden een podium was. Wij hadden dus zelf nog maar de helft van de kerk gezien! Er zaten dit keer zo ongeveer 850 mensen in de kerk! 1676 Ogen werden dus op ons gericht! Een voor een moesten we onze naam, waar we vandaan kwamen, wat we kwamen doen en voor hoe lang we bleven zeggen. Er werd natuurlijk weer een hoop gelachen over de Nederlandse namen van ons, Nederlandse plaatsnamen. Hierna kwamen nog een aantal liederen. Op de beamer konden we de tekst meelezen, nu het zingen nog.. Tsonga is zo makkelijk nog niet! Samen met Justin die naast me stond toch maar een poging doen om mee te zingen. Het is lachwekkend om elkaars foute klemtonen en foute uitspraken te horen!

Na de kerk lekker eten en chillen in het zonnetje. Een graadje of 37 graden gok ik zo! Om 4u stond het volgende weer op het programma: Volleybal! Yeah, 4u… Afrikaans 4 uur dus! Half 5 konden we dus beginnen. Omdat er in het begin weinig Zambianen waren speelden we met willekeurige teams. Toen er 6 Zambianen waren en de set klaar was kwam het idee om Zambia tegen Nederland te spelen. Er waren alleen meer Nederlanders dan Zambianen. Maaaaar, ik had dat schitterend mooie Zambiaanse shirt aan! Ik werd dus maar overgeheveld naar het Zambiaanse team. We hebben afgelopen week les gehad in de cultuur van deze regio: Ubuntu. Hierin zou men het niet sporten om te winnen, meedoen zou hier echt belangrijker zijn. Het is dus maar goed dat ik zo goed tegen mijn verlies kan.. NOT.
Maar naarmate de wedstrijd vorderde en we met minstens 10 punten verschil voor stonden ging ik inzien dat de mannen met wie ik speelde minstens net zo graag als ik wilde winnen! Het inburgeren bij de Zambianen ging dus vrij vlekkeloos! Tot genoegen van de Zambianen (waar ik inmiddels ook voor werd aangezien) wonnen we van de 4 sets die er gespeeld zijn: 4! Het keepersinstinct zit er toch wel redelijk in gebakken bij mij heb ik gemerkt, rood van alle gravel en een paar schrammen rijker verliet ik het veld. We moesten haasten omdat we om 6 uur weer moesten eten, dat is het enige waar de Afrikanen hier strikt in zijn, 6u=6u! Dit keer liep ik alleen wel vertraging op, laten we het er op houden dat het een klein watergevechtje werd. Dit i.c.m. de gravel op m’n huid=vies! Dus eerst snel douchen om fris en fruitig aan tafel te gaan zitten!

Het werd wel een aparte maaltijd. Het is toch helemaal niet gek om een typisch Engels ontbijt te hebben als avondeten?? We hebben dus lekker zitten smikkelen van het worstje, ei, geroosterd knoflookbrood en bonen in tomatensaus! Hierna nog even een paar meiden incl. Justin aan het huilen gekregen door The Green Mile te kijken, om vervolgens te laat naar bed te gaan waardoor ik dit met hele kleine oogjes aan het typen ben..

Vanochtend (1 oktober) mocht ik voor het eerst mee gaan lopen in het ziekenhuis! En wel op de afdeling maternity! Dit is de afdeling waar vrouwen liggen die nog moeten bevallen, of de vrouwen die afgelopen week zijn bevallen incl. hun hopelijk gezonde kind. We liepen mee met een hele aardige Zambiaanse arts die veel aan ons uit legde! We hebben deze ochtend veel geleerd over de kleine kids en over de vrouwen die er lagen. Een vrouw hebben we nog naar de ruimte gebracht waar de bevalling plaats vindt. Helaas zou de vrouw pas rond een uur of 2 gaan bevallen, precies dan begon bij ons de les weer.. We hebben gelukkig veel gezonde kinderen gezien en veel moeders waarbij het herstel van de bevalling of keizersnede goed ging. We hebben ook de mindere kanten gezien, ik zal niet te veel details gaan geven. We hebben bijvoorbeeld een moeder gezien waarbij de wond van de keizersnee was gaan ontsteken, dat is nu dus open gemaakt zodat de ontsteking weg kan. Flinke wond kan ik je zeggen!
We zijn ook nog in de kamer geweest waar de te vroeg geboren kinderen en hun moeders liggen. Wat een kleintjes!! Allemaal nog onder de 2 kg! Er lag zelfs een tweeling die die ochtend geboren was. Echte ukkies dus. Hopelijk gaan ze het allebei redden, eentje heeft waarschijnlijk bloed van de ander weggehouden. Hierdoor heeft eentje minder bloed. Wat wel opvallend is: de kinderen hebben hier nog geen naam! Omdat er zo veel kinderen de eerste maand niet redden krijgen ze pas na een tijdje een naam. Het was dus twin A en twin B. Hier in Macha hebben ze niet de luxe zoals in ieder ziekenhuis in Nederland. In Nederland zouden alle te vroeg geboren kindjes in een couveuse gelegd worden. Die is hier niet.. Dus wat doe je dan?? Gewoon een verwarming in de kamer zetten!! Gelukkig was het buiten vandaag maar bijna 40 graden.. In die kamer was het dus niet uit te houden, ik was dus stiekem wel blij toen we klaar waren en weer lekker konden lunchen!

’s Middags weer een heerlijke after-lunch dip tijdens de les.. Begin er bijna aan te wennen. Na de les zijn we met een paar weer naar de craft shop gegaan om nog wat tonnen uit te geven en om de reservering van donderdag te doen.

vanavond weer lekker spaghetti op met kip. Het spijt me voor alle partij-van-de-dieren-stemmers maar jeetje, wat mis ik die lekkere plofkip! Het vlees aan een kippenpoot is hier met een hap op te eten! En die hap bevat dan nog voor het meest de huid.. Maargoed, het eten is hier nog steeds lekker luxe! Voor donderdag hebben we alvast gereserveerd in het restaurant, dus dat wordt weer cola drinken!!!
Ik krijg nu een nieuw spel voor mij uitgelegd door Justin. Dus ik stop nu, zit ook alweer op de 2138 woorden. Genoeg is genoeg hè!

Houdoeyoudoei!