Nothing is the same!
Blijf op de hoogte en volg Frank
27 September 2012 | Zambia, Choma
Nothing is the same!
Het stomme van zo’n blog is dat je vanaf het eerste moment dat je op uploaden drukt, je meteen weet wat je allemaal vergeten bent.. Vast dit keer ook weer maar de verhalen worden nu al zo lang..
Het is Afrika, wat zit er in Afrika meer dan in Nederland? BEESTJES! En even in het bijzonder: Spinnen! Camelspiders in dit geval! Bedenk dit eens in combinatie met ons reisgenootschap. 4 Mannen, dat is het probleem ook niet, maar 8 vrouwen…. In de eerste dag heeft mijn gehoor denk ik serieuze gehoorschade opgelopen. Minstens 2 keer per uur werd er hart gegild ergens in het huis! En ik moet wel toegeven, sommige spinnen waren echt wel groot! In de eerste dag heb ik dus een stuk of 15 spinnen vermoord. De meiden blij, ik wat minder.. Zo’n klap richting de muur geven is niet geheel ongevaarlijk.. Ik heb dus een schaafplek op de rug van m’n hand en de nagel van mijn duim was dubbelgeslagen.. Maargoed, dan hoop je rustig te kunnen gaan slapen als je eenmaal ligt.. Hoor je in je bed gewoon de hardste gil van de gehele dag aan de andere kant van het gebouw!! We gingen dus maar als jongens zijnde gewapend met een handdoek richting de damesvleugel. En ja hoor, it was a spider! Na de een in de ene dameskamer te hebben vermoord hoor je ineens weer een gil vanuit de andere… Ja hoor tuurlijk… Wat waren we blij toen we eindelijk konden slapen! Met spierpijn van al het lachen, dat wel!
Woensdagochtend kon ik heerlijk uitslapen! Dus toen de rest ging ontbijten om 7 uur draaide ik me nog even een keertje om. Om 9 uur maar ontbijten met een lekkere cup a soup en good noodles. Om kwart over 10 begonnen Bart en ik aan een tocht.. Jawel, hardlopen!! Moet natuurlijk in november wel fit terug komen van de trainer dus ook dat moet gebeuren! Waarom dan niet gewoon in de 36 graden zon?? Het is werkelijk te grappig om hier hard te lopen! Je ziet hier nooit iemand sneller lopen dan dat nodig is, langzaam dus. Je kunt je dus wel inbeelden hoe grappig de plaatselijke bevolking het vindt als ze 2 blanke jongens zien hardlopen. We renden weg van het onderzoeksinstituut richting een meer die we op een kaartje zagen. Onderweg kwamen we langs een school die bestond uit meerdere gebouwen. Ik weet niet waarom, maar vanuit de gebouwen ontstond een gejuich terwijl wij langsliepen. Een gevoel á la Rocky kwam bij ons naar boven, we gingen hard! En het knappe; we hebben zelfs het meer gevonden! Nouja meer.. Hetgeen wat er nog van over was! We horen constant: Why do you come in this time of the year? It’s so hot!! Het meer staat dus aardig droog! Maar het was een heerlijk rondje hardlopen, waarbij het zweten pas begon toen we thuis kwamen! Wel heel veel toen maar het water uit de koelkast vulde het goed aan.
’s Middags een interessante les die toch lastig te volgen was door de dagelijks terugkomende after-lunch dip.. Die is hier zo gigantisch! We krijgen nu vooral nog les in verschillen in de cultuur, misvattingen vanuit Europa over Afrika en hoe de gezondheidszorg hier werkt. Na de les kwamen er weer kinderen naar ons huis toe. Helaas stond de regelfunctie nog steeds aan en moest ik het rooster afmaken, thank god, it’s done :D Er waren dezelfde jongetjes als de dag ervoor, en hoe toevallig… Zonder schoenen dit keer! Toeval? Of toch expres? Wel toevallig dat een jongen naast me kwam zitten terwijl ik aan het werk was. Bijna met vragende schoenen. Helaas moet Sam nog een stuk groeien voordat de oude schoenen van Sam zouden passen bij hem..
We moesten na al het spelen maar weer gaan eten, ik dacht voor de grap maar eens om buitenom te lopen naar de eetzaal. En wat zag ik daar? 3 paar schoenen, die duidelijk nog te groot zijn voor Sam;) Niet alles is wat het lijkt dus..
Donderdagochtend gingen ik met Bart, Wieteke en Stieneke op pad om onze eerste ochtendoverleg en clinical rounds te hebben. Wij netjes half 8 klaar zitten in de goede vergaderzaal. Kwart voor 8, nog steeds met zijn 4e.. Om 10 voor 9 kwam er een dokter zeggen dat er geen morning report was.. Maar we konden wel bij the operating theatre gaan kijken. Daar zou vandaag een plastisch chirurg uit Lusaka gaan opereren hadden we gister al gehoord! Super vet om daar naartoe te gaan natuurlijk! Moet je wel de weg nog weten.. Na een paar gebouwen langs te hebben gelopen konden we het nog steeds niet vinden. Dan maar vragen dus bij een man met verplegerskleding. ‘You are so lost’ was het eerste wat hij zei. Tjah, dat wisten wij ook al wel. Het gebouw was dus aan de andere kant van het complex. Maargoed, we found it! Waar we in Nederland nog comfortabele, goed zittende en allemaal dezelfde kleding hebben op de OK. Zo anders is het hier. Ik heb 4 broeken gepast voordat ik er eentje had waar ik én in kon bewegen én een touw in zat om de broek omhoog te kunnen houden. Dan nog een shirt voor erbij, 5 keer een ander shirt aan gehad. Wat in Nederland juist nog wel eens zoeken is; OK-klompen. Van de 6 paar schoeisel stond er voor mij een heerlijk paar Crocs te wachten, ideaal! Over het OK complex kan ik kort zijn; In Nederland zouden de deuren al 20 jaar geleden gesloten moeten worden. Maar wat een geweldig werk doen ze met de beperkte middelen die ze hebben! Werkelijk waar een hele prestatie!
Dan de operaties zelf. Sla dit over als je er niet tegen kunt. Terwijl wij aan het wachten waren op het arriveren van de plastisch chirurg begon er in de kleine OK een keizersnede. De moeder was 15 en met een giga buik :o Logisch dat dat een keizersnee werd dus, da ging never nooit nie passe. Ik keek vanaf de gang naar binnen, ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk bij de plastisch chirurg gaan kijken. Het werden bloedstollende minuten kan ik zeggen. 7 minuten.. De verpleging had het al opgegeven, gelukkig was er een goede arts die dat niet accepteren. We waren zó blij toen we het eerste huilgeluid hoorde! De plastisch chirurg was inmiddels al begonnen, daar dus snel heen. Bij de eerste patiënt daar werd een pink die in kromstand stond door verbranding weer functioneel gemaakt. Bij de tweede patiënt werd hetzelfde gedaan maar dan bij 2 vingers. Zeer kunstig en interessant hoe het gedaan werd. Ik moest voor de dokter zelf nog even wat foto’s nemen van het eindresultaat. Om even het contrast aan te duiden: Waar we in Nederland een elektrische boor gebruiken om een staaldraad in te brengen; Hier moet de operatie assistent nog aan de boor draaien om de staaldraad rond te laten draaien! Heeft ook wel weer iets op een of andere manier!
Hierna kwam een patiënt binnen met een toch heel schokkend verhaal en aanblik.. Laten we het er op houden dat die traditionele helers voor ons Westerse mensen hele rare ideen hebben.. Tijdens de operatie werd er achter het oor huid weggehaald die moest gaan functioneren als ooglid, het ooglid was verloren gegaan door verbranding.. We moesten helaas tijdens deze operatie gaan lunchen dus hebben het eindresultaat niet kunnen zien. In ieder geval een hele leerzame, indrukwekkende en leuke ochtend op de operatie afdeling! Nog 2x mag ik gaan kijken op de OK dus ben benieuwd hoe het dan zal zijn!
Toen we vanavond aan het eten waren kwam de docent van gister bij ons binnen. Een Nederlandse man, Gertjan, die woont op het onderzoeksinstituut. Zijn vrouw is voor mij het aanspreekpunt van hier en zij doet heel veel onderzoek naar HIV. Zijn vrouw was vandaag jarig. Hij vroeg ons om mee te gaan naar een dorp vlakbij, om te dansen. Ik en dansen gaat al zelden samen.. Laat staan zonder alcohol.. En wat ga ik hier voor 3.5 weken niet hebben? Alcohol. Zonde, zou best heel graag een lekker koud pilsje willen drinken terwijl ik naar de ondergaande zon kijk in de dan nog 30 graden :D Maar helaas, niet dus. Maar wat een fantastische ervaring, alweer! Super klein dorpje, ik zag maar 3 huizen. Heeeeel veel kinderen en een paar dansende moeders. Gelukkig hebben we de foto’s nog, nouja, ik dus niet.. Camera vergeten, de sukkel. Maar wat een mensen hier! We hebben de vogeltjesdans, hoofd-schouder-knie-en-teen, lang zal ze leven en weet ik het allemaal niet met de kinderen gedaan! Super leuk!! En heel veel foto’s zijn er gemaakt, dus die zullen ooit nog wel komen! We hadden natuurlijk net gegeten, maar er werd dus eten geserveerd.. Dit in combinatie met het feit dat het onbeschoft is om eten te weigeren, moesten we wel eten nemen! En LEKKER dat het was! Gewoon een prima maaltijd gegeten weer! Als toetje kwam er een grote schaal met een heerlijke cake erin! Eerst kregen de volwassenen, daarna kregen wij. Wat erna gebeurde kunnen we tegenwoordig in Nederland een les van leren. De vrouw met de schaal kreeg alle kinderen netjes in een rij zodat ze om de beurt hun eigen stuk kregen! Vraag me af of dat in Nederland zo snel lukt tegenwoordig.. Ben wel benieuwd of we hier wel af gaan vallen. Vast wel want snoep of een tussendoortje is er hier niet bij.. Vind mama vast fijn maar ik mis het wel!
Het is hier nu half 11, iedereen is alweer gebroken. Ik ga dit nog even uploaden en naar m’n bed toe. Dit bed begint het met mij inmiddels ook steeds zwaarder te krijgen, vanochtend lag m’n kont tegen het hout aan..
Morgenochtend moeten we om kwart voor 7 bij het Nederlandse gezin zijn, we gaan naar de opening van een school!! Zal mijn camera niet proberen te vergeten dit keer!
Een ding is nu al zeker, het is hier zó anders dan in Nederland! En geen enkele dag hier is hetzelfde tot nu toe! We are enjoying it!
Het stomme van zo’n blog is dat je vanaf het eerste moment dat je op uploaden drukt, je meteen weet wat je allemaal vergeten bent.. Vast dit keer ook weer maar de verhalen worden nu al zo lang..
Het is Afrika, wat zit er in Afrika meer dan in Nederland? BEESTJES! En even in het bijzonder: Spinnen! Camelspiders in dit geval! Bedenk dit eens in combinatie met ons reisgenootschap. 4 Mannen, dat is het probleem ook niet, maar 8 vrouwen…. In de eerste dag heeft mijn gehoor denk ik serieuze gehoorschade opgelopen. Minstens 2 keer per uur werd er hart gegild ergens in het huis! En ik moet wel toegeven, sommige spinnen waren echt wel groot! In de eerste dag heb ik dus een stuk of 15 spinnen vermoord. De meiden blij, ik wat minder.. Zo’n klap richting de muur geven is niet geheel ongevaarlijk.. Ik heb dus een schaafplek op de rug van m’n hand en de nagel van mijn duim was dubbelgeslagen.. Maargoed, dan hoop je rustig te kunnen gaan slapen als je eenmaal ligt.. Hoor je in je bed gewoon de hardste gil van de gehele dag aan de andere kant van het gebouw!! We gingen dus maar als jongens zijnde gewapend met een handdoek richting de damesvleugel. En ja hoor, it was a spider! Na de een in de ene dameskamer te hebben vermoord hoor je ineens weer een gil vanuit de andere… Ja hoor tuurlijk… Wat waren we blij toen we eindelijk konden slapen! Met spierpijn van al het lachen, dat wel!
Woensdagochtend kon ik heerlijk uitslapen! Dus toen de rest ging ontbijten om 7 uur draaide ik me nog even een keertje om. Om 9 uur maar ontbijten met een lekkere cup a soup en good noodles. Om kwart over 10 begonnen Bart en ik aan een tocht.. Jawel, hardlopen!! Moet natuurlijk in november wel fit terug komen van de trainer dus ook dat moet gebeuren! Waarom dan niet gewoon in de 36 graden zon?? Het is werkelijk te grappig om hier hard te lopen! Je ziet hier nooit iemand sneller lopen dan dat nodig is, langzaam dus. Je kunt je dus wel inbeelden hoe grappig de plaatselijke bevolking het vindt als ze 2 blanke jongens zien hardlopen. We renden weg van het onderzoeksinstituut richting een meer die we op een kaartje zagen. Onderweg kwamen we langs een school die bestond uit meerdere gebouwen. Ik weet niet waarom, maar vanuit de gebouwen ontstond een gejuich terwijl wij langsliepen. Een gevoel á la Rocky kwam bij ons naar boven, we gingen hard! En het knappe; we hebben zelfs het meer gevonden! Nouja meer.. Hetgeen wat er nog van over was! We horen constant: Why do you come in this time of the year? It’s so hot!! Het meer staat dus aardig droog! Maar het was een heerlijk rondje hardlopen, waarbij het zweten pas begon toen we thuis kwamen! Wel heel veel toen maar het water uit de koelkast vulde het goed aan.
’s Middags een interessante les die toch lastig te volgen was door de dagelijks terugkomende after-lunch dip.. Die is hier zo gigantisch! We krijgen nu vooral nog les in verschillen in de cultuur, misvattingen vanuit Europa over Afrika en hoe de gezondheidszorg hier werkt. Na de les kwamen er weer kinderen naar ons huis toe. Helaas stond de regelfunctie nog steeds aan en moest ik het rooster afmaken, thank god, it’s done :D Er waren dezelfde jongetjes als de dag ervoor, en hoe toevallig… Zonder schoenen dit keer! Toeval? Of toch expres? Wel toevallig dat een jongen naast me kwam zitten terwijl ik aan het werk was. Bijna met vragende schoenen. Helaas moet Sam nog een stuk groeien voordat de oude schoenen van Sam zouden passen bij hem..
We moesten na al het spelen maar weer gaan eten, ik dacht voor de grap maar eens om buitenom te lopen naar de eetzaal. En wat zag ik daar? 3 paar schoenen, die duidelijk nog te groot zijn voor Sam;) Niet alles is wat het lijkt dus..
Donderdagochtend gingen ik met Bart, Wieteke en Stieneke op pad om onze eerste ochtendoverleg en clinical rounds te hebben. Wij netjes half 8 klaar zitten in de goede vergaderzaal. Kwart voor 8, nog steeds met zijn 4e.. Om 10 voor 9 kwam er een dokter zeggen dat er geen morning report was.. Maar we konden wel bij the operating theatre gaan kijken. Daar zou vandaag een plastisch chirurg uit Lusaka gaan opereren hadden we gister al gehoord! Super vet om daar naartoe te gaan natuurlijk! Moet je wel de weg nog weten.. Na een paar gebouwen langs te hebben gelopen konden we het nog steeds niet vinden. Dan maar vragen dus bij een man met verplegerskleding. ‘You are so lost’ was het eerste wat hij zei. Tjah, dat wisten wij ook al wel. Het gebouw was dus aan de andere kant van het complex. Maargoed, we found it! Waar we in Nederland nog comfortabele, goed zittende en allemaal dezelfde kleding hebben op de OK. Zo anders is het hier. Ik heb 4 broeken gepast voordat ik er eentje had waar ik én in kon bewegen én een touw in zat om de broek omhoog te kunnen houden. Dan nog een shirt voor erbij, 5 keer een ander shirt aan gehad. Wat in Nederland juist nog wel eens zoeken is; OK-klompen. Van de 6 paar schoeisel stond er voor mij een heerlijk paar Crocs te wachten, ideaal! Over het OK complex kan ik kort zijn; In Nederland zouden de deuren al 20 jaar geleden gesloten moeten worden. Maar wat een geweldig werk doen ze met de beperkte middelen die ze hebben! Werkelijk waar een hele prestatie!
Dan de operaties zelf. Sla dit over als je er niet tegen kunt. Terwijl wij aan het wachten waren op het arriveren van de plastisch chirurg begon er in de kleine OK een keizersnede. De moeder was 15 en met een giga buik :o Logisch dat dat een keizersnee werd dus, da ging never nooit nie passe. Ik keek vanaf de gang naar binnen, ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk bij de plastisch chirurg gaan kijken. Het werden bloedstollende minuten kan ik zeggen. 7 minuten.. De verpleging had het al opgegeven, gelukkig was er een goede arts die dat niet accepteren. We waren zó blij toen we het eerste huilgeluid hoorde! De plastisch chirurg was inmiddels al begonnen, daar dus snel heen. Bij de eerste patiënt daar werd een pink die in kromstand stond door verbranding weer functioneel gemaakt. Bij de tweede patiënt werd hetzelfde gedaan maar dan bij 2 vingers. Zeer kunstig en interessant hoe het gedaan werd. Ik moest voor de dokter zelf nog even wat foto’s nemen van het eindresultaat. Om even het contrast aan te duiden: Waar we in Nederland een elektrische boor gebruiken om een staaldraad in te brengen; Hier moet de operatie assistent nog aan de boor draaien om de staaldraad rond te laten draaien! Heeft ook wel weer iets op een of andere manier!
Hierna kwam een patiënt binnen met een toch heel schokkend verhaal en aanblik.. Laten we het er op houden dat die traditionele helers voor ons Westerse mensen hele rare ideen hebben.. Tijdens de operatie werd er achter het oor huid weggehaald die moest gaan functioneren als ooglid, het ooglid was verloren gegaan door verbranding.. We moesten helaas tijdens deze operatie gaan lunchen dus hebben het eindresultaat niet kunnen zien. In ieder geval een hele leerzame, indrukwekkende en leuke ochtend op de operatie afdeling! Nog 2x mag ik gaan kijken op de OK dus ben benieuwd hoe het dan zal zijn!
Toen we vanavond aan het eten waren kwam de docent van gister bij ons binnen. Een Nederlandse man, Gertjan, die woont op het onderzoeksinstituut. Zijn vrouw is voor mij het aanspreekpunt van hier en zij doet heel veel onderzoek naar HIV. Zijn vrouw was vandaag jarig. Hij vroeg ons om mee te gaan naar een dorp vlakbij, om te dansen. Ik en dansen gaat al zelden samen.. Laat staan zonder alcohol.. En wat ga ik hier voor 3.5 weken niet hebben? Alcohol. Zonde, zou best heel graag een lekker koud pilsje willen drinken terwijl ik naar de ondergaande zon kijk in de dan nog 30 graden :D Maar helaas, niet dus. Maar wat een fantastische ervaring, alweer! Super klein dorpje, ik zag maar 3 huizen. Heeeeel veel kinderen en een paar dansende moeders. Gelukkig hebben we de foto’s nog, nouja, ik dus niet.. Camera vergeten, de sukkel. Maar wat een mensen hier! We hebben de vogeltjesdans, hoofd-schouder-knie-en-teen, lang zal ze leven en weet ik het allemaal niet met de kinderen gedaan! Super leuk!! En heel veel foto’s zijn er gemaakt, dus die zullen ooit nog wel komen! We hadden natuurlijk net gegeten, maar er werd dus eten geserveerd.. Dit in combinatie met het feit dat het onbeschoft is om eten te weigeren, moesten we wel eten nemen! En LEKKER dat het was! Gewoon een prima maaltijd gegeten weer! Als toetje kwam er een grote schaal met een heerlijke cake erin! Eerst kregen de volwassenen, daarna kregen wij. Wat erna gebeurde kunnen we tegenwoordig in Nederland een les van leren. De vrouw met de schaal kreeg alle kinderen netjes in een rij zodat ze om de beurt hun eigen stuk kregen! Vraag me af of dat in Nederland zo snel lukt tegenwoordig.. Ben wel benieuwd of we hier wel af gaan vallen. Vast wel want snoep of een tussendoortje is er hier niet bij.. Vind mama vast fijn maar ik mis het wel!
Het is hier nu half 11, iedereen is alweer gebroken. Ik ga dit nog even uploaden en naar m’n bed toe. Dit bed begint het met mij inmiddels ook steeds zwaarder te krijgen, vanochtend lag m’n kont tegen het hout aan..
Morgenochtend moeten we om kwart voor 7 bij het Nederlandse gezin zijn, we gaan naar de opening van een school!! Zal mijn camera niet proberen te vergeten dit keer!
Een ding is nu al zeker, het is hier zó anders dan in Nederland! En geen enkele dag hier is hetzelfde tot nu toe! We are enjoying it!
-
27 September 2012 - 23:17
Hans:
Leuk om te lezen broertje, weet je zeker dat je afvalt met die dubbele maaltijden? -
27 September 2012 - 23:48
Anneke:
Lieve Frank
Ben er even goed voor gaan zitten! Wat een leuk, lang verslag. Genoeg te doen en te zien daar dus.
Wat betreft het snoepen en tussendoortjes: zal je in Nederland wel weer inhalen, zoetekauw!
Liefs, je moeder -
28 September 2012 - 09:49
Irene:
Tsja, geen tussendoortjes! Maar die had je ervoor al ingenomen als reserves en straks als je terug bent ga je het weer inhalen. No problem jou kennende!
Gave foto's ook, en ervaring bij de OK!
Ga je nu zlef ook toch wel crocs aanschaffen?
xx
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:55
Jasper:
frankie!
ziet er echt allemaal heel vet uit daar, leuke foto's, ik hoop dat er meer komen;) ik denk dat je het wel naar je zin hebt daar. ik maak speciaal voor jou(A) ook even een reisverslagje vanuit het mooie Brabant.
dag 6:
na een dag wachten is het dan weer zover. ik moest weer naar school. en vroeg ook! om elf uur stond ik al bij de trein. vol verwachting en ook spanning stond iedereen op het perron te kijken naar dat gele ding dat aan kwam. (wat wij op dat moment nog niet wisten dat het een enorm avontuur ging worden.) 11 uur stipt stapte we in. de sfeer was gelaten omdat iedereen wist dat de plicht weer gedaan moest worden. eenmaal onderweg met uitzinnige snelheden wat gaat zon ding snel! (de locals hier noemen het een trein) 1 ding weet ik zeker. als het in mijn oog komt...... ;) na ongeveer 10 minuten rijden kregen we een mededeling van de treinvoorzitter:
dames en heren wegens een aanrijding met een persoon kunnen wij niet verder dan breda rijden...
en daar sta je dan op station breda. totaal gedesillusioneerd. chaos tot en met. uiteindelijk besloten dat het geen doen was om in de bus te gaan. en dus maar naar het werk gelopen omdat we koopavond hadden. en ik kan je vertellen 5 uur wachten, omdat de uren al zijn ingevuld, is geen pretje;)
ik hoop dat ik je door dit kleine verslagje, je nog gelukkiger voelt dat je daar zit;)
heel veel plezier de komende dagen! en we horen snel weer van je!
-
28 September 2012 - 10:56
Jasper:
sorry iets te vaak op enter gedrukt;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
