Begin of Sumatra

Daar zijn we dan, het eerste verslag is weer af.

Deze trip begon met een fijne vlucht verzorgd door wat blonde dames uit Zwitserland. Kan er kort over zijn, was prima allemaal.
In Singapore aangekomen had ik mijn God geen idee waar ik heen moest, en had ook totaal geen info over dat gehele land. Volgens de info dame van de metro moest ik bij halte 13 uitstappen, daar zitten de meeste hostels. Na een uur met 22 kg extra rond te hebben gelopen had ik er eindelijk een gevonden. Crap hostel maar goed, het was maar voor 1 nacht. Na wat gepraat te hebben met mensen had ik nog 6 uur de tijd om te gaan slapen, aangezien ik vroeg door vloog naar Medan. De andere 2 mensen op mijn kamer leken wel net als ik last te hebben van een jetlag, we waren alle 3 zo ongeveer de gehele nacht wakker. Het voordeel van wakker zijn in de nacht in Azië: in NL is iedereen nog wakker dus vervelen hoeft niet.

Maandag 5 mei vloog ik dus naar Medan. Voor mezelf had ik 9 stoelen met extra beenruimte, het vliegtuig was echt maar voor 1/3e gevuld. De man aan de incheckbali was zo vriendelijk geweest om mij bij de nooduitgang te zetten, aangezien ik lang was volgens hem.
Omdat Huub helaas nog niet in Indonesië was veranderde het plan om te starten met de Oerang Oetangs en ging ik naar Berastagi om een vulkaan op te gaan. De rit van 2 uur begon met muziek van de chauffeur zelf, wat echt niet fijn is voor je oren. Gelukkig stond zijn muziek op een usb-stick dus kon ik er andere muziek op zetten. Het resultaat was dat we met een set van Hardwell aan de stad in reden. De chauffeur kon het niet laten om de muziek nog even wat harder te zetten en de ramen wat verder open.

Na een rondje te hebben gelopen in de stad had ik er wel weer genoeg van om alle blikken op je gericht te hebben. Zo gewend zijn ze daar niet aan een blanke ginger. Bij het hostel zat een jongen Engelse te praten met een stel scholieren dus het duurde niet snel of de aandacht werd verdeeld over hem en mij. Best grappig om te merken hoe nieuwsgierig die mensen naar onze wereld zijn.

De volgende dag hadden die jongen, Mirco, een Nederlands stel en ik een tour geboekt naar de vulkaan. Het plan was om 6 uur te ontbijten en om half 7 weg te gaan. De mensen van het hostel dachten er anders over wat resulteerden dat we pas kwart over 7 weg konden gaan, een dag een vulkaan op zonder ontbijt was niet zo’n goed plan geweest dus wachten moest. Achteraf maakt het niks uit dat we later waren, de zon kwam toch niet door omdat het volledig bewolkt was. Wat het hele gebeuren best fris maakte, zeker op de top. Op de vulkaan stonk het op bepaalde plekken nog erger dan de lucht die uit de wc van B’vo komt. Er waren geisers waar het stonk naar rotte ei door de ammoniak. Wat wel gaaf was was dat de gaten van de geisers geheel geel waren! Best apart om te zien!
De weg omhoog was nog simpel en totaal niet zwaar, de terugweg ging over een stuk smaller pad door de jungle. Wel tof om te doen gelukkig! En genoeg te lachen als er weer iemand onderuit gaat door de modder. Na een lange wandeling naar benden konden we verder uit zweten in de hot spring onder aan de berg. Geen romantische hot spring zoals in de buurt van Luang Prabang, gewoon een stel kleine zwembaden bij elkaar waar het water net wat warmer was dan comfortabel. Toch heb ik het voor elkaar gekregen om dat half uur lekker te verbranden, heb ik dat ook weer gehad.

Vanochtend ben ik met 4 andere mensen naar bukit Lawang vertrokken, de plek in de jungle waar je oerang oetangs kunt zien! De rit met de lokale bus was weer een hele belevenis op zich. Ik zat voorin op het 2 persoons bankje naast de chauffeur. Natuurlijk met 3 mensen. Ik zat aan de buitenkant dus had het geluk dat alleen mijn linker bil voorzien was van een hard stuk bank. Ook het mooie gordijntje voor de vooruit zat lekker in de weg voor mij.. Wat resulteert dat ik de hele weg met een scheve rug en een scheve nek heb gezeten. Toch was het prima te doen, de 2,5 uur waren zo voorbij. Erna een overstap op een ander busje waar wij de eerste waren die er in gingen dus ik had een fijne plek achter de bestuurder. Na in totaal een uur te hebben stil gestaan op verschillende plekken in de stad zat het busje vol en konden we beginnen aan de trip van 3 uur. Ook al had ik de nacht ervoor 9 uur geslapen, toch viel ik heerlijk in slaap. Het verkeer in Indonesië is weer net als overal in Azië slecht voor je hart. Inhalen buitenom tijdens een haarspeldbocht, inhalen via de binnenbocht in een haarspeldbocht, sms’en in de bocht, toeteren zonder reden en inhalen terwijl je 100% zeker niet weet wat er aan komt, het is allemaal normaal hier. Gelukkig is het dan wel weer leuk om te zien dat de buschauffeurs een ding gemeen hebben met die in NL: Ze beginnen hier nog harder te zwaaien naar de tegemoetkomende buschauffeur dan in NL.

In Bukit Lawang aan gekomen te zijn en een hostel te hebben gevonden met iedereen bleek helaas dat Huub zijn paspoort problemen nog even voort duren. Ipv te wachten op hem ga ik nu de oerang oetangs alleen bekijken, met de andere 4 mensen vanuit Beristagi. Het heeft gister avond kei hard geregend en ook vannacht nog dus het zal flink modderig zijn. Uitglijden zal dus wel zeker gebeuren wat weer kan resulteren in genoeg bloedzuigers op je lijf. Gelukkig heb ik van Mirco al foto’s en filmpjes gezien die alle ellende van de jungle goed gaan maken! Ik hoop wat gave dingen te gaan beleven in de jungle! Vandaag gaan we alleen maar lopen en hopelijk veel apen zien, na een nacht in de jungle gaan we met banden op de rivier terug naar beneden.

Gaat dus weer helemaal goed komen deze paar dagen! Ciao!